ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!.....თვალებს ხუჭავ და სიბნელეში ამბობ ხომ?!.....საერთოდ იცი სიმარტოვე რას ნიშნავს?!.....რა გრძნობაა?!.....როგორი ტკივილია?!.....არ იცი!!!....არ იცი და ფანტაზიას შეეშვი.....მარტო არ ხარ!.....უბრალოდ ის არ გაქცევს ყურადღებას და ჩათვალე რომ მსოფლიომ დაგივიწყა.....რომ შენს გარეშე ასეტივე იქნება ცხოვრება.....რომ არაფერი შეიცვლება.....რომ ნული ხარ.....
საერთოდ არ ვფიქრობდი ესეთ სისულელეებზე.....მაგრამ ერთ დღეს სემომაწვა დარდი და ვიტირე.....დავფიქრდი.....ცხოვრებაში ასე არ სემშინებია არასდროს!.....თვალები დავხუჭე და"რა მოხდება რომ არ ვარსებობდე?!.....რომ გავქრე?!.....ვის რა დააკლდება?!.....არაფერი.....არაფერი ხომ?!".....იცი?1ჩემზე ბედნიერი მაგ დღეს არავინ იყო!.....იცი რატომ?!....პირველად და უკანასკნელად დავსვი ეგ კიტხვა......პასუხი გავეცი და ბედნიერი ვარ რომ არ ვარსებობდე მე ვერ ვნახავ სიცოცხლეს....იმ საჩუქარს, რომელიც ღმერტმა გვარგუნა.....მე ვერ ვიქნებოდი ცჰემს მშოობლებთან, მეგობრებრებთან ერთად.....იმ ადამიანებს ვერ გავიცნობდი ,ვინც მიყვარს და ვისაც ვუყვარვარ.....რომ გავქრე?!.....ვის რა დააკლდება?!.....მშობლებს გული დასწყდებატ დაქალები დაღონდებიან,ბევრს ეწყინება ჩემი ღიმილის გაქრომა....ვის რა დააკლდება?!....მე დავაკლდები ყველას და.....მე დამაკლდებიან ისინი....არაფერი კი არა ყველაფერი!.....ამ ადამიანების გარეშე აქ კი არა,იქ არ მინდა ყოფნა.....მათ ცრემლსაც კი..... მათ!.....
მარტო?!.....მე არასდროს ვარ მარტო.....შეიძლება ოტახში არავინ იყოს ,მაგრამ სულით გულით და ფიქრიტ ხომ არიან ჩემთან?!.....ან....უფალი დაგავიწყდა?!..სჰენი ცხოვრების მძიმე წუტებში ხომ ხელში აყვანილს დაგატარებს......მარტო არასდროს ხარ.....ნუ აწყენინებ შენ მფარველ ანგელოზს.....ისიც შენნაირი საყვარელია და შენნაირად ეტკინება გული.....მარტო მაშინ აგმოჩნდები ,როცა არვის გაახსენდები......როცა მე დამავიწყდები.....მე კი არასოდეს დამავიწყდები.....არ იფიქრო რომ მარტო "იმის"გამო ხარ.....იფიქრე რომ"ის"შენ გარეშეა მარტო.....და ბევრს კარგავს.....
ანგელოზს ნუ აწყენინებ.....უფალს ნუ ატკენ გულს უმადურობით.....მეგობრებს ნუ ააცრემლებ.....სიმარტოვეს ნუ ახენებ,მაშინ როცა ადამიანს უყვარხარ........