დილას ავდექი სკოლაში წასასვლალად მოვემზადე და სახლის კარებიც კარგად გამოვხურე სადარბაზოდად გასვლისას ჩემი კორპუსის გვერძე ერთი ვერცხლისფერი ბუნკერი იდგა სადაც 10-11 წლის ბავშვი რაღაცას ეძებდა და ჩემი დანახვისას თვალები გაუნათდა მისი თვალები დახარებას მთხოვდა მეც ჩემი ბუფეტის ფული მივეცი ისე რომ არც კი დავფიქრებულვარ ... მთელი გზა იმ ბავშვზე ვფიქრობდი დახეული ტანისამოსი რომ ეცვა და საშინლად ჭუჭყიანი რომ იყო ... მაშინ მივხვდი რომ ძალიან ბევრი ადამიანი ვისაც ოჯახი და რაღაცის შესაძლებლობა აქვს მათგან 99% უმადურია , სულ იმას წუწუნებენ ბედი არ მაქვსო , მაშ იმ 10-11 წლის ბავშვმა რა უნდა ქნას რომელსაც სადღაც ყინვაში კარდონზე სძინავს არც ოჯახის სითბო იცის და ვიღაც გამვლელს ელოდება რათა ლუკმა-პური შეჭამოს , ვიღაცის გადაყრილ ნაგავში ეძებს გამოსადეგარ ნივთებს ... რატომ ისიც ხომ ისევ ისე გააჩინდა დედამ და უფალმა მასაც ხომ ისეთივე სიცოცხლე აჩუქა როგორც მე და სხვა დანარჩენ ხალხს ... აიი ეს ფიქრები მაწუხებდა სკოლაში მიმავალ გზაზე , გაკვეთილების დასრულების შემდეგ მე ჩემ მეგობარ ბიჭთან ერთად წამოვედი სკოლიდან რომელსაც ეს ამბავი მოვუყევი , გაეცინა ეგეთი ბევრიაო ... მე მეწყინა და წამოვედი მისგან მოშორებით და იგი მხოლოდ ჩემს კორპსუთან დამეწია ის ბივშვი კიდევ იმ ბუნკერის ბარდიულთან იჯდა და რომ დამინახა ძალიან მორიდებით მოვიდა და მთხოვდა ლამაზო გოგონა თუ შეგიძლია კიდევ დამეხმარე მეტს აღარ შეგაწუხებ ... ამ დროს სოსოც დამეწია მოვიდა და ეს ბავშვი რომ დაინახა მის თვალებში იგივე სიბრალული წავიკითხე რაც დღეს დილით მე ამ ბავშვის მიმართ გამაჩნდა სოსო დაეხმარა ბავშვს სახელი კითხა და წამოვედით 10-11 წლის ბავშვს ლუკა ერქვა ასე გაგრძელდა დიდი ხანი ლუკა მე და სოსო ძალიან შემოგვეჩვია დილით ხურდას მე ვაძლევდი და სკოლიდან დაბრუნებულები კი სოსო ... 4 თვე გავიდა მას შემდეგ რაც ლუკა გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში ლუკა მიმართ რაღაც უაზრო სიყვარული გამიჩნდა ... მას ახალი ტანსაცმელი ვუყიდე და ჩემს დაჩაზე წავიყვანე ჩუმად და იქ აბაზანაში ვაბანავე ... სუფთა ლუკა ძალიან ძალიან ლამაზი იყო ... მისი მწვანე თვალები ყველაფერს ამბობდა ... ამ დღეს სკოლაში არ მივსულვარ და სოსომ რომ გაიგო სად ვიყავით მოგვაკითხა ... ლუკა ასეთი გალამაზებული რომ დაინახა ძალიან ბედნიერი იყო მას ძმასავით შეუყვარდა ... ლუკა გამხდარი ქერა და მწვანე თვალება იყო ... ულამაზესი ბავშვი ... არ ვიცოდი ესეთი სუფთა ლუკა სად წამეყვანა ამიტომ სოსოს ვთხოვე ერთი დღე ლუკა და სოსო დაჩაზე დარჩენილიყვნენ არ ვიცი რატომ მაგრამ სოსო ყველა თხოვნას მისრულებდა იგი ჩემი ყველაზე ახლო მეგობარი იყო ... ლუკა და სოსო ამ დღეს აქ დარჩნენ სანამ მე წამოვიდოდი სოსომ მაღაზიიდან საჭმელი ამოიტანა როცა მივხვდი რომ კარგად მოერგნენ მეც წამოვედი მეორე დილით სოსომ დამირეკა სკოლაში წამოვალ ლუკას აქ დავტოვებ და სკოლის მერე ერთად მოვაკითხოთო ... მეც დავთანხმდი სკოლაში რომ მოვიდა სოსო ... წინა დღის ამბები ყველაფერი მომიყვა , ლუკა მე და სოსო დაიკოს და ძამიკოს გვეძახდა ... მაგრამ არასდროს გვიყვებოდა საიდან მოხვდა ქუჩაში ... 1 კვირა გავიდა რაც ლუკა და სოსო ჩემ დაჩაზე ცხოვრობდნენ და ბოლოს სოსომ მითხრა ლუკას რამე უნდა მოუხერხოთ ასე როდმედე უნდა გვყავდესო , ბევრი ლაპარაკის და ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტეთ რომ ლუკა სოსოსთან ერთად იცხოვრებდა სოსო დიდ და ულამაზეს სახლში ... 1 წელი გავიდა მას მერე რაც ლუკა ჩვენთან იყო ... და ბოლოს სხვა გზა აღარ გვქონდა ეს ყველაფერი პოლიციისთვის უნდა გვეცნობებინა ლუკა ეს რომ გაიგო შეეშინდა , მეც მეშინოდა ლუკა ჩვენგან არ წაეყვანათ მაგრამ სხვა გზა აღარ გვქონდა ... ლუკა იზრდებოდა და მას განათლება სჭირდებოდა ... ამ წელს სოსო სკოლას ამთავრდებდა ჩემზე ერთი წლით დიდი იყო ... სოსო სრულწლოვანი გახდა თუ არა იგი ეგრევე პოლიციაში წავიდა განცხადების შესატანად ის განცხადება მე და სოსომ ერთად დავწერეთ ... პოლიფიდან 1 თვის შემდეგ შეგვეხმიანნენ და პასუხი ასეთი იყო ... თუ ჩვენ ლუკას ვიშვილებდით და დავამტკიცებდით რომ გვაქვს ყველაფერი იმისათვის რომ შევინახოთ ლუკა მაშინ ისინი ლუკასს საბუთსაც გაუკეთებდნენ ... მე და სოსომ ამ ყველაფერზე 1 კვირა ვფიქრობდით მე არ მქონდა უფლება მეშვილებინა სოსო უკვე სრულწლოვანი იყო ამიტომ მან კატეგორიულად თქვა ან ლუკა ჩემთან იქნება ან ისევ ქუჩას დაუბრუნებო ... სოსომ ჩააბარა ეროვნული გამოცდები და შემდეგ შეუდგა ლუკას საქმეებს ... მოაწესრიგა ყველანაირი საბუთი მამამის და დედამისს გამოაგზავნინა საფრანგეთიდან საბუთი რომ მზად იყვნენ ეშვილათ ლუკა და ყველანაირად დააფინანსებდნენ ... ლუკა 3 თვის შემდეგ მისცეს დაბადების მოწმობა ... იგი უკვე სოსო ძმა იყო ... ლუკა და სოსო ... ლუკა სკოლაშიც მიიყვანეს სადაც ყველაფერი თავიდან ისწავლა სპეციალურ სკოლაში ... მე სოსო და ლუკა ერთი ოჯახი ვიყავით უბრალოდ მე სხვა გვარის ვარ და მეტი არაფერი ... ამ დროში სკოლა მეც დავამთავრე ჩავაბარე ... ჩემი პირადი ცხოვრებისთვის ამ ხნის განმავლობაში ვერც კი ვიცლიდი ... სოსოც ასე იყო ... მაგრამ ყოველთვის მეგონა რომ იგი რაღაცა მიმალავდა თითქოსდა ვიღაც უყვარდა ... : ) ერთ დღეს როცა მე და ლუკა ვიყავით მარტო სახლში და სოსო უნიერსიტეტში იყო ... ლუკა სოსომ უჯრაში იპოვა წერილი ... რომლის გახსნა სასტიკად მაიძულა ლუკა ... 
სოსოს უჯრაში ნაპოვნი წერილი : 2010-03-04 
უფალო ამ წერილს ჩემთვის ვწერ როგორც გოგოებმა იციან ხოლმე ძაან სევდიან გამომივა მაგრამ არავის ვეუბნები და ამ თეთრ ფურცელს მაინც ხომ უნდა მოვუყვე რა ხდება ჩემს გულში როდემდე ვიქნები ასეთი ძლიერი ... ჩემი უახლოესი მეგობარი ნუ მისთვის მეგობარი სიცოცხლეზე ძალიან მიყვარს მისთვის გავაკეთე ყველაფერი ...მისი დამსახურებაა ახლა ლუკა გვერძე რომ მყავს ,არ ვიცი როდისმე თუ ვეტყვი ნათიას რომ ძალიან მიყვარს ... და თუ ვერ ვეტყვი ... დავრჩენილვარ უცოლშვილოდ და ეგაა :დ ... ასე მხიაულ ნოტაზე ქონდა მისთვის ყველაზე საშინელი გულისტკივილი სოსოს ... 

... ცუდათ ვიყავი არ მეგონა თუ ოდესმე გავიგებდი ასეთ რამეს .... ხმას ვერ ვიღებდი და ამ დროს სოსომ შემოაღო კარები წერილით ხელში რო დამინახა სახეზე ფერი აღარ ედო ხმა ვერ ამოიღო და თავის ოთახში შევარდა ... მეც შევყევი და ყველაფრის ახსნა მოვთხოვე მან კი მხოლოდ ერთი რამ მითხრა არ მკითხო როდის რატომ რანაირად მე და შენ ხომ მეგობრები ვიყავით ესეთი უაზრო რაღაცეები არ მელაპარაკო უბრალოდ მითხარი მე შენთვის მხოლოდ მეგობარი ვარ თუ არა... მაშინ კი გავჩუმდი რამდენიმე წამი ხმა არ ამომიღია და მერე უცებ ოთახიდან გამოვარდი და რამდენიმე დღე აღაცრ ნიკას და აღაცრ სოსოს არ შევხმიანებივარ ... ბევრი ვიფიქრე და მივხვდი რომ სოსო მიყვარდა ... ასე დაიწყო 10 წლის მეგობრობის შემდეგ სიყვარული .... ყველაფერი კარგად იყო ... იქამდე სანამ ნიკას ხშირი გულის წასლვები არ დაეწყო ბოლოს შეგვეშინდა და ექიმთან წავიყვანეთ ... ექიმმა ასაკობრივიაო და ჩვენც მშვიდად შევხვდით ამ ყველაფერს დამამშვიდებელს ვალევინებდით მარტო ... მაგრამ რამდენიმე თვის შემდეგ ნიკას გულის წასვლებთან ერთად ფერი ეკარგებოდა და თაბრო ეხვეოდა ... მე ძალიან მეშინოდა მე და სოსომ ჩვენი მომავლისთვის მზადებაც შევწყვტეთ და ნიკა სხვა ექიმთან წავიყვანეთ ... ექიმმა ნიკას ორგანიზმის და განსაკუთრებით გულის და თავის გამოკვლევა გვთხოვა ....  ყველაფერი გამოვიკვლიეთ და ბოლოს ჩვენ მთავარ ექიმთან რო შევიტანეთ პასუხები კაბინეტიდან მე და ნიკა გაგვიშვა და მხოლოდ სოსო დატოვა .... სოსო გაფითრებული სახით გამოვიდა ... არაფერი უთქვამს მხოლოდ მე და ნიკას ჩაგვეხუტა ... ნიკა ... მალევე მონათლა და ... მე და სოსოს ქორწილიც შედგა ბედნირები ვიყავით მე და ნიკა სოსოც მაგრამ რაღაც აწუხებდა ... ერთ საღამოს ლუკა რომ დავაძინეთ სოსომ ყველაფერი მომიყვა ძალიან ცუდათ გავხდი მაგრამ რაღას ვიზავდით ... 1 წელი გავიდა იმ ამბის მერე ... მე და სოსო პატარას ველოდებოდით ... ლუკას სიხარულს საზღვარი არ ქონდა ... 8 თვის ორსული ვიყავი როცა ლუკამ ერთ საღამოს დაიძიან და მეორე დილას მის ოთახში რომ შევედი მისი პაწაწინა გული აღარ ფეთქავდა .... მე და სოსომ ძალიან დიდი სტრესი გადავიტანეთ მაგრამ ერთი თვის შემდეგ პატარა ვაშკაცი გვეყოლა ... მას სოსოს ძმის საპატივცემულოდ ლუკა დავარქვით ... აი ასე წაიყვანა გმერთმა თავისთან ერთი ჩვენი ბედნიერება და მეორე მოგვიყვანა ....