|
|
|
Main » ♥ ჩანახატები ♥
ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!.... თვალებს ხუჭავ და სიბნელეში ამბობ ხომ?!... საერთოდ იცი სიმარტოვე რას ნიშნავს?!... რა გრძნობაა?!.. როგორი ტკივილია?!... არ იცი!... არ იცი და ფანტაზიას შეეშვი... |
ხვალ მიდიხარ და მტოვებ. არ ვიცი ამ ნაწერს რა დავარქვა: დამშვიდობება, სახსოვარი თუ უკანასკნელი გაბრძოლება. ხვალ შენ მიდიხარ. მართალია დიდი ხნით არა, სულ რამდენიმე თვით, მიზეზიც გაქვს, მაგრამ ისიც მართალია, რომ მტოვებ. არ მინდა რომ წახვიდე, ძალიან არ მინდა..უფრო სწორად, უშენოდ ყოფნა არ მინდა, თორემ მშვენივრად მესმის, რომ შენ ახლა სწორედ წასვლა გჭირდება, მე კი მსხვერპლი უნდა გავიღო. |
...მიდი, მესროლე!....
...გამოკარი სასხლეტს ხელი!...
...რატომ კანკალებ?.... |
თუ მოგენატრები, სიზმრად ჩაიტანე ეს დიდი სურვილი და ჩემს სუნთქვას იგრძნობ უმალ...
თუ ძალიან მოგენატრები, თვალდახუჭულიც რომ იყო, მაინც მოვა ჩემი ლანდი შენთან....
თუ მოგენატრები, ჩქარ ტალღებს დაუკვირდი და იმ ქვებზე ფეხშიშველა მორბენალს დამინახავ... |
აღარაფერი დარჩა დასაკარგავი დროის გარდა.. და მასაც ადრე თუ გვიან, ახლა ან თუნდაც ოდესღაც, კარგავს ადამიანი..თუნდაც ამისთვის მთელი მარადისობა დაგჭირდა, ადრე თუ გვიან.. კარგავ, რაც შენთვის ყველაზე მტკივნეული და ძვირფასია..დრო..! |
მცივა, ძალიან მცივა... მტკივა, სადღაც გულის სიღრმეში ძალიან მტკივა.. როგორ მინდა დავასახიჩრო ჩემი ტკივილის მიზეზი, მაგრამ არადა და არ გამომდის.. ხშირად თავის მოკვლაც მიცდია, მაგრამ ბოლო წამს შემშინებია და იარაღი ძირს მომისვრია... |
დედა, იცი, აქ ისვრიან სულ
ისვრიან..მართლა ისვრიან..ეს ტყვიებიც მართლა კლავს..ბიჭები,ღიმილიანი ბიჭებიც მართლა კვდებიან.. დედა… |
|
|
|
|
|
|
|
|
