|
|
|
Main » ♥ ისტორიები ♥
 ჩვენი გაცნობა, ალბათ, უფალმა ინება! ოთხი წელი დიდი დროა იმ პატარა
გოგონასთვის, რომელიც ახლა უნდა იწყებდეს ცხოვრებას. მაგრამ ღვთის ნებას
ხომ ვერ გაექცევა ვერც ერთი ადამიანი?! ოთხი წლის წინ თოვლის მოსვლას ვნატრობდი, სწორედ მაშინ გაგიცანი . . . _ნატვრის
თვალი რომ ვიყო, რას ინატრებდიი _ მკითხე უეცრად. მე დავიბენი, შემეშინდა,
გაქცევაც დავაპირე, მაგრამ ფეხები არ მემორჩილებოდა. |
-კრიმინალი ვის უწოდე?-ფანჯრიდან გადმოვიდა და სერიოზული თვალებით შემხედა..
-აჰა მოსაკლავად მომაკითხე?
|
წინასწარ რას წარმოიდგენ,რომ ერთხელაც ვიღაც კრიმინალს გადაეყრები,რომელიც მოსაკლავად დაგზდევს და ის შენ შეგიყვარდება.ამის მერე კიდევ იტყვით,რომ სამყარო არ შეშლილა.ხალხი ძმას კლავს და მე ვიღაც კრიმინალის გამო უნდა ვტიროდე?ჩემი მოუშუშებელი ჭრილობა..რა ღრმაა..ნეტა მისიც?მაგრამ დავიჯერო რომ მხოლოდ ცივსისხლიანი მკვლელია?
|
რა, ვეღარ დაბრუნდება... უკააან....... არა ვეღარ დაბრუნდება! ნელი ნაბიჯებით გზას მივუყვებოდი ჩუმად, თითქოს ისეთი შეგრძნება მქონდა, ვიღაც უნდა მენახა. გვერდზე შემთხვევით გავიხედე და უცებ სკამზე მჯდარი მომტირალი ქერა გოგონა დავინახე, რატომღაც მასთან მისვლა და მისი მწუხარების მიზეზის გაგება მომინდა, მივედი კიდეც. ჩუმად მივუჯექი გვერდით, გოგომ თითქოს არც კი შეიმჩნია ჩემი იქ მისვლა და ტირილი განაგრძო. ფრთხილად შევეკითხე: - რა გჭირსი რატომ ტირი? მან მიპასუხა: - ეს მონატრების ცრემლებია. - ვინ გენატრებაი - ის ვინც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს. - კარგი რა, ნუ დარდობ, დაბრუნდება! - არა! ვეღარ დაბრუნდება, იქ ვინც მიდის უკან ვეღარ ბრუნდება...
|
კიდევ კაი სანდრო ამოვიდა მალე და საავადმყოფოში წამიყვანა.
ექიმი _ შენს მეგობარს დასვენება ჭირდება, ძალიან გადაეღალა თვალები ალბათ ძალიან ბევრს მუშაობს. ცოტა ხანი დაისვენოს
სანდრო _ ექიმო ხო კარგად იქნებაი რა ჭირსი
ექიმი _ არ ვიცი რა გითხრა. მშობლები სად არიან კოტესი?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
